Over de verwevenheid van schuld door ons leven heen en de impact daarvan op ons gevoel van bestaansrecht. Over ‘in de schuld staan’ en een diepere roep tot ‘Zie me, hoor me.’ En: ‘Hou me vast.’

Ik ben deze dagen aan het voelen in de thema’s schuld en bestaansrecht. En hoe diepe pijnen, het verdriet van niet gezien en gehoord worden, afhankelijkheden, gelijk willen krijgen en zo meer, daarmee samenhangen. Het zijn universele thema’s, behorend bij ons menszijn.

‘Gelijk willen krijgen’ omdat we weer de gelijkwaardigheid willen ervaren. Van gelijke waarde willen zijn. Dat is de diepere laag.
Daarvoor is de kunst van luisteren, echt luisteren en delen in en over je gevoel van belang voor een dieper contact. Met jezelf en met elkaar. Maar oei wat kan dat lastig en ingewikkeld zijn.

Ieder van ons heeft in meer of mindere mate pijn op niet gezien en gehoord worden en op bestaansrecht. In meer of mindere mate is de mens zich bewust of onbewust van deze onderliggende lagen en bron van ellende. En met een beetje pech, als we te veel en te lang in deze pijnen hangen en er geen bewustzijn op ontwikkelen, niet reflecteren en daarmee niet meer zelfliefde ontwikkelen.. geven we het door in familielijnen.

Zo kennen mensen ‘sorry dat ik besta’ of ‘ik mag bestaan als..’. Of ‘ik kan bestaan als..’ Het is voorwaardelijk.
We willen allemaal ergens alsnog horen en voelen ‘Je bent oké zoals je bent. Zonder voorwaarden.’ We verlangen (vaak onbewust) naar ‘Je bent helemaal welkom, met alles. Ik zie je.’
Omdat we diep van binnen weten dat we allemaal verbonden zijn en dat willen we oh zo graag weer voelen.

‘Ubuntu stelt dat we allemaal één menselijke familie en één samenleving zijn. Met een gemeenschappelijk lot. En zodra we dat gaan inzien komt die grote belofte steeds dichterbij. Ubuntu gaat over een diep besef van onderlinge verbondenheid van mensen met elkaar en de Aarde. En dat zou wel eens precies kunnen zijn wat we nu nodig hebben.’

Onze plek en in verbinding

Zijn we geworteld in dat gevoel van verbondenheid dan hebben we onze plek. Helaas is de realiteit dat niemand van ons die ervaring 100% heeft gevoeld. Het hoort ook simpelweg bij de weg van opgroeien om onze eigen waarde te ontwikkelen. Te herinneren eigenlijk. Het zijn de processen van hechting en onthechting, van versmelting, symbiose en autonomie. Van los komen en je eigen weg mogen en durven gaan. Het is het leven.

“Je bent hier om je eigen wezen te vervullen. Dat is religie van a tot z. Dat is je bestemming, daar mag je niet van afwijken, niets is dat waard.” Osho uit ‘Als de schoen past’

Maar God wat kan ‘t nog pijn doen, al ben je 40, 50, 60 of ouder. Getriggerd in het nu kan de diepe pijn alsnog geraakt worden. In het nu kunnen we blijven hangen op oordelen, schuld, verwijten...

Waar ik zelf de meeste moeite heb is het verhaal wat er wordt gemaakt zonder mij te horen. Verhalen die niet kloppen met mijn ervaring en gevoel. Alsof een ander beter weet dan ik wie ik ben. Terwijl de interesse ontbreekt.

Het eigen ‘ik’ met alle bijbehorende pijn gaat ermee aan de haal. Het wordt veel persoonlijker (gemaakt) dan bedoeld. En in dat stuk is het echte contact in het relateren niet meer mogelijk.

Voor we het weten overschreeuwen wij mensen elkaar.. de enige oplossing en weg, is terug naar het gevoel. Voelen wat je voelt zonder de ander verantwoordelijk te maken.

Want eigenlijk is het de schreeuw, de roep in ons naar ‘Zie me, hoor me, voel me.’

Terug naar het gevoel betekent delen vanuit ‘ik’ en ‘dit doet het mij’, ‘dit is wat ik erbij voel’.
Geen je-en en jij-en. Het wordt strijd en competitie. En we slaan onze eigen diepere pijn over.
Dat is zonde, zonde voor de eigen heling en een dieper contact.

Het (geld)systeem en de balans

De thema’s van ons ‘voorwaardelijk bestaan’ zijn zo verweven in ons leven. Het hele systeem is er ook op ingericht: Je bent oké als..., je hoort er bij als..., je wordt geholpen als... Ook het geldsysteem. Het hele systeem heeft groeidwang tot gevolg!

Schuld is diep geworteld in ons. Ook het geldsysteem is ingericht op schuld. En op rente.
Rente is positief als ... Schuld is negatief omdat... En zelfs rente kan negatief worden..

Banken creëren geld uit het niets. Zodra de rekening is geopend, is de schuld geboren.
(Ad Broere, econoom en auteur van 'Een Menselijke Economie' en 'Ending the Global Casino?' is meer dan dertig jaar werkzaam in respectievelijk de financiële-, opleidingen- en adviessector. Door zijn brede kennis en ervaring weet hij als geen ander de sterktes en zwaktes van het huidige financiële stelsel te verklaren. In zijn boek 'Geld komt uit het niets' legt Broere op begrijpelijke en niet-academische wijze uit waarom het essentieel is voor de toekomst van aarde en mens om te breken met het huidige financiële stelsel en hij beschrijft mogelijkheden waarop we die toekomst veilig kunnen stellen.)

We willen uiteindelijk allemaal op de nul-as uitkomen, in balans komen, gelijk zijn, niet ‘in de schuld staan’. We willen van waarde zijn om wie we zijn. En we willen gelijkwaardig, van gelijke waarde zijn.

We leren in ons leven te denken in rente en schuld. In presteren om erbij te (mogen) horen, in competitie voeren om eigenwaarde te ervaren .. er is een negatieve of positieve balans.

‘Je moet het wel verdienen’.. je bent niet sowieso prachtig.
Onze waarde en eigenwaarde hangt af van .. Om van waarde te zijn moet je .. voldoen.
Dit alles heeft een enorm aangepast kind in ons doen ontstaan. Vaak veel meer beperkend dan we ons bewust zijn.

“Onthoud één principe: niets kan meer zijn dan de natuur, de natuur is Al.
Je moet dus een manier vinden om je gecultiveerde levenspatroon vaarwel te zeggen en terug te vallen in de natuurlijke stroom.” Osho uit ‘Als de schoen past’

We willen niet in het krijt staat, we willen ons onvoorwaardelijk bestaan voelen, we willen zijn wie we zijn.

Zelfreflectie en schuld

Ik reflecteer.. : ‘Hoe doe ik het, hoe heb ik geleerd erbij te horen, of in ieder geval.. ‘wat heb ik gedaan (aangepast gedrag ontwikkeld) om dat gevoel enigszins te kunnen ervaren’.
Maar ook, ‘hoe zet ik me af’ en ‘waar heb ik een oordeel’.
’Maak ik een verhaal wat er niet is of wat ik invul door mijn eigen angsten en onzekerheden?’
En ‘durf ik mezelf te laten horen.. wat kom ik dan tegen?’

Schuldig is in dat zelfonderzoek geen issue... gelukkig niet! Daarvoor is mijn eigenwaarde gelukkig voldoende gegroeid. Schuld, schuldig zijn.. daders maken, dader gemaakt worden... het maakt slachtoffers. Als we kunnen zien dat we allen zowel daders als slachtoffers zijn, dat een dader ook slachtoffer is en een slachtoffer ook dader.. dan zien we de paradox.

Voor we het weten maken we de ander schuldig aan onze pijn. Projecteren we onze eigen behoeften op de ander. Het leidt ons af, doet ons ontkennen, of vermijden te voelen wat we voelen.

Ik zal niet zeggen dat ik achteraf met de kennis van nu, nergens verdriet over voel, of gewild had dat ik het anders had kunnen doen.. maar Nee! Ik heb niet bewust iemand pijn willen doen. Ik handel naar vermogen, probeer me te uiten in wie ik ben en in mijn proces, kan verantwoordelijken aanspreken op hun verantwoordelijkheid. En meer en meer, sinds nu al meer dan een tiental jaren, (Rebalancing is daarin het belangrijke keerpunt geweest) vanuit een groei in zelfrespect, zelfliefde en zelfwaardering. En in die verbinding kan ik de ander ook meer en meer zien. Dat is het mooie. Kan ik zien en voelen dat ook de ander mij in de meeste gevallen niet bewust pijn doet. Dat ook de ander worstelt met zijn eigen levensthema’s en verlangen om gezien te worden.

En hoe spannend soms ook... mijn intentie is contact. Om uit te komen bij luisteren, horen en gehoord worden, zien en gezien worden. Echt contact. Zonder de ander verantwoordelijk te maken voor wat ik voel.

Natuurlijk spelen daar mijn eigen levensthema’s doorheen, net als voor ieder ander mens. Ieder heeft gedrag ontwikkeld op basis van eigen pijnen die niet of niet helemaal gevoeld zijn. De vraag is kunnen we contact maken op die eigen pijn? En hebben we de intentie en de moed die in het contact te willen brengen? Het is zo rijk als dat lukt!

De uitnodiging

Oh ja, ik kan heel direct zijn, steeds meer met minder moeite. En oh ja, geraakt in mijn pijn kan ik ook nog wel eens wat roepen wat in rust en met meer zelfrespect, wellicht andere woorden had gekregen. Natuurlijk is een luisterende, veilige en ruimte gevende omgeving daarin behulpzaam. Als het van twee kanten komt.

Maar hey.. vul het niet voor me in alsjeblieft. Maak niet een verhaal van dat je weet wie ik ben en wat ik voel. Want dat weet en voel alleen ik!! Oeh wat heb ik daar een allergie op.

En vraag me alsjeblieft, deel jezelf met me alsjeblieft, als je meer wilt weten, over mij, of als je je geraakt voelt door wat ik zeg of doe. Fijn en niet fijn. Voel je welkom. Hoe spannend ook. En omgekeerd.. mijn intentie is ook jou op die manier te horen en te zien. Welkom.

En ja.. natuurlijk kan zo’n intentie vooral bijdragen aan groei en verdieping als het van beide kanten komt. Als we beide bereid zijn op deze wijze te verdiepen. Daarmee ook bereid zijn te voelen. Te groeien in bewustzijn, in echt contact.

Laten we uit blijven gaan van waarde, van gelijkwaardigheid. Laten we uit blijven gaan van ‘wat maakt dat de ander dat zegt of doet’. Laten we interesse en ruimte maken en houden voor onszelf en elkaar.

En laten we durven anders te zijn! Zonder schuld of schaamte.

“Als je de ‘normale’ regels volgt, zal iedereen je aanbidden. Maar wat heb je aan aanbidding? Die is geen alternatief voor het leven. Wat heb je aan respect? Dat is geen alternatief voor het bestaan.
Je bent hier om je eigen wezen te vervullen.” Osho uit ‘Als de schoen past’

Want als we eenmaal voelen ‘ik ben anders’ dan begint het. Dan val je meer en meer terug in wie je werkelijk bent. En hoe paradoxaal ook, daarmee ook meer in verbondenheid, met jezelf en elkaar. Dat is een prachtige reis!!

Maak ‘oog hebben voor de ander’ eigen. Dat begint bij jezelf.

Elkaar zien begint met jezelf zien. Hoe kan je de ander zien als je jezelf niet ziet? Met alles. Jezelf helemaal welkom heten en omarmen met wat je ook ervaart.

Nee.. Heb geen spijt. Voel geen schuld.
Alles begint met interesse. Interesse is genoeg.

Rebalancing & Zelfonderzoek

Herken je de thema’s, heb je interesse ook je onderzoek te doen? Weet je welkom!